به نقل از «مهر»

فرهنگ‌سازی در دل سریال‌های پرمخاطب هالیوود

تاریخ انتشار: ۲۷ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۵۱۴۴۴

مجله مهر: اسم سینما که می‌آید، برق چشم خیلی‌ها تغییر می‌کند، عشاق این جادوی تصویری حالا دیگر آنقدر زیاد شده که هرکسی در میان انبوه محصولاتی وجود دارد، بالاخره اثری را مطابق سلیقه خودش پیدا می‌کند. قشر نوجوان و جوان در همه کشورهای دنیا در کنار تفریحات مختلفی که ممکن است داشته باشد، احتمالاً سینما و دیدن سوپراستارها در قاب تلویزیون یا روی پرده سینما را در دسته علاقه‌مندی‌های مهم قرار می‌دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید همین علاقه بیش از اندازه و در برخی موارد وصف ناشدنی بود که بزرگان این صنعت را به سمت تولیدات بیشتر و جذاب‌تر و هیجان‌انگیزتر کشاند. حالا سبد فیلم‌های سینمای خیلی بیشتر از قبل پر از فیلم‌های خانوادگی و جوان‌پسند است و برخی از همین فیلم‌ها تا هفته‌ها روی پرده سینما هستند و رکوردهای مختلف فروش را جابه‌جا می‌کنند.

اما در این میان نمی‌توان از یک اتفاق مهم چشم پوشید، آن‌هم محبوبیت بیش از اندازه سریال‌سازی میان شرکت‌ها و استودیوهای معروف است، به طوری که می‌بینیم خیلی از شرکت‌های بزرگ یا سریال می‌سازند یا استودیوهای مهمی وارد این عرصه شده‌اند و با یکه‌تازی پیش می‌روند. هرچند در این میان نمی‌توان از تأثیر حضور ستارگان سینما در سریال‌ها و مینی سریال‌های مختلف صحبت نکرد، آن‌هایی که تا دیروز تنها روی پرده نقره‌ای دیده می‌شدند، حالا به جای ۱۲۰ دقیقه، چند هفته مهمان تلویزیون خانه‌ها می‌شوند و آنقدر حضورشان جذاب است که هر مخاطبی را با خود همراه می‌کنند.

البته از آن جایی که خیلی از مخاطبان هستند که سریال را یک درگیری ذهنی مدوام و طولانی مدت می‌دانند و شرکت‌ها هم که متوجه شدند مخاطب‌هایشان حوصله دنبال کردن سریال را در هشت یا ۱۰ فصل آن‌هم ۲۰ قسمت برای هر فصل ندارد، پس با کوتاه کردن این زنجیره به فصل‌های ۱۰، هشت و حتی پنج قسمتی توانستند بیش از پیش در دل مخاطب جا پیدا کنند.

سریال چی می‌بینی؟

رد پای دیدن سریال‌های روز آنقدر در زندگی خیلی از ما جا خوش کرده که دیگر دغدغه ذهنی‌مان را تشکیل داده و در مواردی حتی بدون آنکه متوجه باشیم درباره سریالی که دیده‌ایم یا می‌خواهیم ببینیم صحبت می‌کنیم. منتظر قسمت یا فصل جدید هستیم یا اخباری درباره بازیگران و حاشیه‌های آن‌ها را دنبال می‌کنیم. این اتفاق دقیقاً همان چیزی است که از یک سریال موفق و تأثیرگذاری آن انتظار می‌رود. اما شاید چیزی که کمتر در ذهن‌مان پررنگ می‌شود این باشد که چقدر مسائل و موضوعاتی که در یک سریال مطرح می‌شود، روی زندگی شخصی و اجتماعی ما در یک کشور دیگر با فرهنگ متفاوت تأثیر دارد و چقدر ممکن است اطلاعاتی که از مجموعه می‌گیریم فارغ از درست یا نادرست بودن آن روی تصمیم‌گیری‌ها یا برخوردمان در زندگی روزمره مؤثر است.

فرهنگ‌تان را می‌سازیم!

با این پیش‌فرض‌ها به برخی از سریال‌ها که تا امروز پخش شده و اتفاقاً در ایران هم مخاطب زیادی داشته‌اند، را دوباره مرور می‌کنیم؛ برای این بررسی لازم نیست خیلی هم عقب برویم، همین «چرنوبیل» پنج قسمتی که دقیقاً بعد از فصل پایانی سریال پر مخاطب «بازی تاج و تخت» از اچ‌بی‌او پخش شد، برای از بین بردن تمام اعتماد و اطمینان از یک کشور کافی‌ست. برنامه‌ریزی دقیق بود، مخاطبان هشت ساله «بازی تاج و تخت» در اولین هفته‌ای که می‌دانستند دیگر سریال محبوبشان نیست، پای تلویزیون نشسته‌اند و حالا قرار است داستانی «واقعی» از آن فاجعه بزرگ در چرنوبیل را ببینند، موسیقی، رنگ فیلم و نوع روایت داستان همه را جذب خودش می‌کند. با همان قسمت اول قلاب آمریکا گرفته و حالا روسیه بارها و بارها ماجراها را تکذیب کند یا فیلم‌ها و سریال‌های مختلف بسازد، باز هم نمی‌تواند تأثیر و جریانی که «چرنوبیل» تنها با پنج قسمت داشت را تغییر دهد.

شاید شما هم نام سریال «داستان ندیمه» را شنیده باشید، عکس‌های بی‌نظیری از طراحی صحنه و لباس فیلم وجود دارد که حتی اگر مخالف سرسخت سریال دیدن هم باشیم، دلتان می‌خواهد آن را ببینیم. «داستان ندیمه» موضوع حساسی را روایت می‌کند، اما نکته‌ای که در بخش‌های زیادی از آن به چشم می‌خورد و دیگر بعد از چند قسمت برای همه ما عادی می‌شود؛ زندگی همجنس‌گراهاست. آن‌ها با هم ازدواج می‌کنند، بچه دارند و برای داشتن حقوق‌شان به پا می‌خیزند، جریان به شکلی جلو می‌رود که اگر نسبت به این گرایش نقدی وجود داشته باشد، دل مخاطب برای آن‌ها می‌سوزد که تا این اندازه مهجور هستند و جامعه نمی‌تواند درک‌شان کند. شاید در نگاه اول این‌ها همه سریال باشند، اما از تأثیر مستقیم آن بر ذهن افراد جهت عادی‌سازی این روابط نمی‌توان گذشت، مخصوصاً جوان‌ترها که احتمالاً پای ثابت تماشای سریال‌ها هم هستند. این عمل که هم غیردینی و هم غیر انسانی است، در بسیاری از کشورهای دنیا مجازات دارد، با این‌حال این عادی‌سازی که در راستای فرهنگ‌سازی اتفاق می‌افتد، می‌تواند همه نسل‌ها در کشورها و ملیت‌های مختلف را دربرگیرد.

در کنار این موردها و فیلم تازه «مأمور مخفی» که هم محصول اسرائیل است و هم کارگردانی اسرائیلی دارد و به طور مستقیم درباره حضور یک مأمور مخفی زن در ایران برای دست‌یابی به اطلاعات محرمانه برنامه هسته‌ای و نیروگاه‌ها صحبت می‌کند، سریال جدید اچ‌بی‌او به نام «پسران ما» را هم اضافه کنید که ۱۰ قسمت دارد و روایت‌گر داستان واقعی از دزدیده شدن سه نوجوان اسرائیلی در سال ۲۰۱۴ و بعدتر که جنگ بین اسرائیل و غزه آغاز شد، است. ما قبل‌تر هم روایت‌های واقعی که سریال شده بودند را دیده بودیم، این‌که این بار شاهد چه روایتی از این ماجراها هستیم، چیزی است که باید منتظر پخش سریال بمانیم.

در پایان باید تاکید کرد که نگاه اصلاً این نیست که سریال ساختن و دیدن بد است! بلکه از ابزار مهمی صحبت می‌کنیم که همه کشورها و همه ملت‌ها در اختیار دارند، اما اینکه هرکدام به چه شکل و تا چه اندازه از آن بهره می‌برند، مساله است.

کد خبر 4668707 شراره داودی

منبع: مهر

کلیدواژه: هالیوود سریال خارجی چرنوبیل اسرائیل فیلم سینمایی سینمای آمریکا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۵۱۴۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پروژه قهرمان‌سازی از رئیسی؛ کدام دستاورد دولت در قالب فیلم و سریال می‌گنجـد؟

دولت سیدابراهیم رئیسی قریب به 3 سال است که روی کار آمده و طی این مدت عملکردهای خود را در حوزه‌های مختلف به ثبت رسانده و دیگر به‌راحتی می‌توان عملکرد دولت را به بررسی و قضاوت نشست. اینکه دولت در چه حوزه‌ای چه عملکردی از خود به‌جای گذاشته است.

رئیسی و مردانش برخلاف آنچه گفتند و وعده دادند عملکردهای چندان موفقیت‌آمیز و امیدوارکننده‌ای در حوزه اقتصاد را نداشتند تا به جامعه اینگونه القاء کنند که عملکردی فراتر از دولت‌های گذشته داشتیم و بابت این عملکردها باید مورد تقدیر و تکریم هم قرار بگیریم.

روزنامه آرمان ملی نوشت: رئیس‌جمهور و دولتمردان معتقدند که وضعیت جامعه به‌لحاظ مسائل مختلف مساعد و رو به پیشرفت است و انتقادها نیز محلی از اعراب ندارد و آنها که از وضعیت فعلی انتقاد می‌کنند درکی از عملکرد دولت ندارند. از طرفی، اما تحلیلگران، کارشناسان و مردم عادی که این شرایط را با گوشت، پوست و استخوان خود لمس می‌کنند نظر دگرگونه‌ای دارند و معتقدند که دولت رئیسی نه تنها نسبت به گذشته عملکرد مطلوب‌تر و بهتری نداشته بلکه هر چه جلوتر می‌رود روند عملکردها و منبعث از آن شرایط جامعه بغرنج‌تر می‌شود.

نگاهی به افزایش لجام‌گسیخته قیمت‌ها در بازارهای مختلف مثل سکه و ارز که تاثیرات فزاینده خود را بر کالاهای مصرفی و مایحتاج مردم گذاشته و می‌گذارد بیانگر آن است که عملکرد دولت چندان قابل قبول نبوده و نیست.

جالب اینکه در چنین شرایط بغرنج اقتصادی برخی دولتمردان یا چهره‌های سیاسی و نمایندگان از عملکرد مطلوب دولت می‌گویند و معتقدند که باید از این عملکرد فیلم درست کرد و به نمایش عموم درآورد. چنانکه سیدمحمد حسینی، معاون پارلمانی دولت شهریورماه گذشته در این خصوص گفته بود: «لازم است برای تک تک این اقدامات و دستاوردها مستند و حتی فیلم و سریال ساخته شود و نمایشگاه برپا گردد.» این همان اختلاف نگاه به عملکردهاست که جامعه خود را در وضعیت بغرنجی می‌بیند، اما دولت و جریان همراه معتقد به ساخت فیلم از عملکردهای دولت هستند.

* 2 نوع فیلم از عملکرد دولت

نگاهی به کارکرد 3 ساله دولت نشان می‌دهد که دولت در تحقق بسیاری از وعده‌های خود از جمله ساخت یک میلیون مسکن؛ ایجاد یک میلیون شغل، رساندن تورم به نصف و تک رقمی کردن آن و تک نرخی کردن ارز ناموفق بوده است. مسائلی چون برجام و FATF نیز به حال خود رها و کلا کنار گذاشته شده است. اما اینکه برخی بدون نگاه به این مسائل و گویی اینکه در این جامعه زندگی نمی‌کنند و از دولت عملکرد اقتصادی حمایت می‌کنند قابل تامل است.   چنانکه اخیرا حجت‌الاسلام مرتضی آقاتهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس گفت؛ «قطعا با توجه به اقدامات دولت لازم است که فیلمی از این اقدامات ساخته شود. اطلاع‌رسانی و اینکه مردم را در جریان اقدامات شایسته دولت قرار دهیم باید انجام شود. دولت دستاوردهای مثبتی در حوزه سیاست خارجی و داخلی داشته است که باید در این رابطه اطلاع‌رسانی شود و بهتر است این اطلاع‌رسانی در قالب ساخت فیلم یا مستند باشد.»   با مطالعه برخی از این اظهارات دقیقا این پرسش پیش می‌آید که باید از کدام اقدام و عمل دولت فیلم ساخت که مردم ببینند و از دیدن آن لبخند رضایت بر لبان‌شان بنشیند. تورم میانگین 40 درصد در 3 سال اخیر را که قرار بود طی مدت 4 سال نصف و سپس تک رقمی شود یا قیمت ارز را که تا کانال70 هزار تومانی رفت و با کاهش 11 هزار تومانی در کانال 59 هزار تومان قرار دارد و برخی مدح و ثنایش می‌گویند؟ البته این همان ارزی است که قرار بود تک نرخی شود.   شاید هم می‌خواهند از چندین دوره مذاکرات بی‌حاصل برای احیای برجام فیلم بسازند. به هر حال اگر هم فیلمی ساخته شود از دو نگاه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.   در فیلمی که دولت از اقدامات خود بسازد؛ قهرمان آن سیدابراهیم رئیسی است که به قرائت دولتی‌ها مدیریت بی‌عیب و نقصی را به نمایش گذاشته و توانسته شرایط را مطلوب و جامعه را راضی نگه دارد. ضدقهرمانش هم منتقدانی هستند که دلسوزانه نسبت به شرایط جامعه و عملکردهای انتقادآمیز هشدار می‌دهند. اما فیلمی که واقعیت امور را به جامعه نشان دهد قهرمانش دولتمردانی خواهند بود که با عملکردهایشان تورم افسارگسیخته و قیمت ارزی را ببار آورده و چنین وضعیت اقتصادی را برای مردم رقم زده‌اند. ناگفته پیداست آنچه در باب دولت در قالب انتقاد از عملکردها گفته می‌شود دلسوزانه و از سر خیرخواهی است و اینکه برخی هر نقد و انتقادی را سیاه‌نمایی می‌خوانند از این رو است که یا تعریف درستی از نقد ندارند و یا نمی‌خواهد کسی به دولت متبوع‌شان انتقادی وارد شود.